چه کسی می تونه باشه

واسه روح تشنه ی من

همیشه دیونه باشه

کسی که هر کلامش طلوعی تازه باشه

غم و تنهایی ما به یک اندازه باشه

اون کسی که خواستن او

با همه فرق داشته باشه

هر چه که از او بخونم

شعر تکراری نباشه

کسی که برای خوندن نشسته تو سینه ی من

نفس هاش هوای عشقه سکوتش صدای عشقه

اون که از نهایت عشق

منو با اسمم بخونه

منو جزئی از وجودش

یا خود خودش بدونه

اون که گم شده از آغاز

تا که من تنها بمونم

جاده ی جستجوهامو

تا قیامت بکشونم

کسی که ، همیشه عاشق

مثل من ، دیونه باشه

تو دنیا ، اگه نباشه

تو آینه ، می تونه باشه

کسی که هر کلامش طلوعی تازه باشه

غم و تنهایی ما به یک اندازه باشه