خدا گریه ی مسافر و ندید

دل نبست به هیچکس و دل نبرید

آدم و برای دوری از دیار

جاده رو برای غربت آفرید

جاده اسم منو فریاد میزنه

میگه امروز روز دل بریدنه

کوله باری که پر از خاطره هاست

روی شونه های لرزونه منه

از تموم آدمهای خوب و بد

از تموم قصه های خوب و بد

چی برام مونده به جز یه خاطره

نفش گنگی تو غبار خیس پنجره

جاده آغوشش و وا کرده برام

منتظر مونده که من باهاش بیام

قصه ی تلخ خداحافظی رو

می خونم ، با اینکه بسته ست لبام

پشت سر گذاشتن خاطره ها

همه ی عشقا و دلبستگی ها

خیلی سخته ولی چاره ندارم

جاده فریاد میزنه ... بیا