دلسوخته تر از همه سوخته گانم

از جمع پراکنده رندان جهانم

در صحنه بازيگري، کهنه دنيا

عشق است اين کهنه قمار من بازيگر آنم

با آن که غم باخته در وادي عشقم

بازنده ترين هست در اين جمع نشانم

اي عشق، از تو زهر است به کامم

دلسوخت، تن سوخت، ماندن حرامم

عمريست که مي بازم و يک برد ندارم

اما چه کنم عاشق اين کهنه قمارم

اي دوست مزن زخم زبان جاي نصيحت

بگذار ببارد به سرم سنگ مصيبت

من زنده از اين جرمم و تو ذبح مجازات

مرگ است مرا گر بزنم حرف ندامت

بايد که ببازم، با درد بسازم

من در به در عشقم و رسواي جهانم

چون سايه به دنبال سر عشق روانم

او کهنه حريف منو من کهنه حريفش

سرگرم قماريم و او رو سر جانم