پورنام:

توی آینه نگاه میکنم ، توی آینه نگاه میکنم

توی آینه یکی هست شبیه خودم

توی آینه یکی هست شبیه خودم

شبیه خودم ، شبیه شبایی که غصه میخورم

شبیه شبایی که گریه میکنم یواشکی ، یواشکی

یواشکی گریه می کنم ، غصه میخورم ، با خودم حرف میزنم

که ای مرد سربلند دیروز ، ببین چی مونده از جوونیت امروز؟

که ای مرد سربلند فردا که دل داری به قد دریا

چی شد آخرش؟ چی اومد سرت؟ چی کار کردی تو با بال و پرت

چی شد آخرش؟ چی اومد سرت؟ چی کار کردی تو با بال و پرت

حصین:

نگام به آینه ، صبح ، یه تصویری از پشت شیشه

میگه که این تویی ، دروغ نگو ، نه مگه میشه؟

من اونم که بزرگه ، مشکلاتو از رو برده

همیشه دل پاکه ، گوشه ای همش ساکت

نشسته فکر فردا هست آروم و از تو فریاد ، از تو فریاد

مرد توی آینه یه تلخی تو نگاشه

میگه اشتباس بخندی ، باید له بشی بگندی

مرد توی آینه ، نداره هیچ امیدی

حتی روز خوش ندیده ، رویاهاشو سر بریده

پورنام:

نه نگو که نیست امیدی ، نه نگو به تهش رسیدی

نه نگو که دل بریدی ، نه نگو

نه نگو چه سخته فردا ، نه نگو از زخمو دردا

نه نگو همیشه اشکی ، نه نگو

حصین:

نگام به آینه ، صبح ، یه تصویری از پشت شیشه

میگه که این تویی ، دروغ نگو ، نه مگه میشه