من طالبه آرامشم

این شهر نور و آسایشم

زخما رومه آثارشم

كه باعث شدن من آزاد بشم

عاشقم عاشق اون بالا سَری

اون كه تنها با ما پرید

و هرزگی نكرد

واسه منی كه بندگی نكرد

دست تو دست سردم بذار

پشت به دنیا هر شب بخواب

رو پدالت اونقد بگاز

و بعد بگو دنیا با من بساز

یه نخ فرد یه لبخند

یه شب سگ یه وقت پرت

زندگی همین جور می گذشت و من

یاد گرفتم بفهمم

میگن من مستم هر شب به درك

میدم پنج خط پودر هرشب به تنم

حسودا بذا له له بزنن

تهش تجربه رو باس از من بخرن

یاد گرفتم آدم نباشم

خیلی غیر باور نباشم

سختم هست باز زندگی كنم

اهل این شهر بم نمی خورن خب

خاطرات بَد من با خاطرات خوب

چشمكای شب شهر با انعكاس نور

به من میگن بی دلیل تو باخته هاتو می بری

تش میشی آدمی كه خنده هاشو می خری

روزی اینجا شهر من بود

دور از هرچی جنگ و كمبود

آسمونش قد من بود

فاصله م تاش چن تا پر بود

با خنده ها خندیدم

با لرزه ها لرزیدم.

ضربه هاتو حس كردم باز پشت به پشتت جنگیدم

حرف من از زندگیمه

از اونجا كه دل می گیره

از اونجا كه دنیا تو دستته

باز چشات رو یه چیز گیره

منگ یعنی مست رو دیوار

ننگ یعنی مرد رو سیاه

جو یعنی عكس رو سیگار

مرگ یعنی زنده ی بیمار

من

هوا ابری با یه نسیم خنك

از همون هوا دلگیرا كه می برت تو لك

آسمون شهر پره صدای نعره س

سیگار دستم مثه زنای هرزه س

فرقی نداره كی میاد و كی میره

قهر خدا داره این جماعتو می گیره

مردی نی به اون تار موی سیبیلت

قفلی رو دری كه نداری حتی كیلیدش

می دونی اینجا عوضیا جَمَن

پیكاشونو همه بی سلامتی زدن

مهم نی كه تو باشی یا منم

عقربه هان اینجان موندن عقب

عیب از منه عیب از توئه

این مدل زندگی نیست درخورت

ولش كن دور شو ازشون

مردمم می كنن بیشتر گمت

هر روز میشم پیروز تر با خاطراتی كه دیروز رفت

دوستایی كه می گفتن پا به پاتیم تا سی روز قبل

امروز دیگه خوبتو نمی خوان

وقتی جنگ شه جونتو نمی پان

پس تو مث من آروم بگیر

عشق باد و بارون بگیر

خاطرات بَد .من با خاطرات خوب

چشمكای شب شهر با انعكاس نور

به من میگن بی دلیل تو باخته هاتو می بری

تش میشی آدمی كه خنده هاشو می خری