بشنو همسفر من

از این قصه تلخ راه دشوار

ای تو تك چراغ این شب تار

این كه گذشتن از كنار قصه ها نیست

این كه یه تصویر از سقوط آدما نیست

ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم

ما خود دردیم این نگاهی گذرا نیست

سفر چه تلخه در امتداد اندوه

حس كردن مرگ لحظهء ویرانی كوه

همپای هر بغض شكستن و چكیدن

از درد غربت بی صدا فریاد كشیدن

بشنو همسفر من

با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه كردیم

ما در صدای بی صدای گریه سوختیم

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختیم

تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم

تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم

با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم