من هرجا نشستم؛ پزتو دادم جلو همه!
عشق میکردم؛ دلت پیش منه!
تو پیشم که راه میومدی؛ انگار یه ملکه بغل منه
من هرجا نشستم؛ جز خوبیتو هیشکی نگفتم
همه میدونستن؛ من با خودت جفتم…
اینا هم تو گوشت هزار بار گفتم… نگو نگفتم!
تو مال موندن نبودی؛ تو عمرا عاشق نبودی
تو دیدی چجوری برات میمیرم؛ بازم با من نبودی!

حس میکردم از پشت تلفن؛ از رو صدات وقتی داغون بودی
من میومدم سمتت؛ حتی اگه مقصر دعوامون بودی…
حالا زخم های کاری میزنی؛ دلتم تنگ میشه زنگ نمیزنی
غرورت فقط مال منه! حرفتو هرجایی به هرکی میزنی!
یادت نمیاد منو نه هان! ولی من هنوز تنهام…
نمیبینی منو عیبی نداره؛ ولی من امید دارم به فردا
تو مال موندن نبودی؛ تو عمرا عاشق نبودی
تو دیدی چجوری برات میمیرم؛ بازم با من نبودی!
قبلاهاتو یادم میاد؛ انقده خانوم بودی…
پیشم که مینشستی؛ آروم بودی
عاشق پاییز و بارون بودی!