هر ثانیه این بی قراریمو بی خوابی و شب زنده داریمو

بغضی که میکشه … من از تو دارم

سکوت تلخ غیر عادیمو اون گریه های بی ارادیمو

اندوه سرد پشت شادیمو من از تو دارم

به تو مدیونم واسه موی سپیدم واسه ی رنگ پریدم

واسه ی همیشه رفتن واسه اینکه نرسیدم

به تو مدیونم واسه قلب شکستم واسه لرزیدن دستم

واسه ی آدمی که نبودم اما حالا هستم

ترس دوباره دل سپردنو روزی هزار مرتبه مردنو

از هر غریبه طعنه خوردنو من از تو دارم

این سرفه های بعد سیگارو قلبی که از عشق شده بیزارو

این روح منزوی بیمارو من از تو دارم

به تو مدیونم واسه موی سپیدم واسه ی رنگ پریدم

واسه ی همیشه رفتن واسه اینکه نرسیدم

به تو مدیونم واسه قلب شکستم واسه لرزیدن دستم

واسه ی آدمی که نبودم اما حالا هستم