ترانه : رضا پارسا – گیتار : مجتبی تقی پور

عاقبت لب وا نکردی که بگی با ما چرا اینچنین رفتن از این کاشانه بی پروا چرا آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

آسمانم بعد تو یکریز طوفانی شده سنگفرش های خیابان همچو طولانی شده زندگانی را شگفتا که چه دورانی شده

با ما سر ناسازگاری داری در این سینه چون صد یادگاری داری خسته دل شده زین زلزله طولانی باما به ازین باش که باخلق جهانی

تو این معشوقه شیرین زبانم کاش تورا باز به منزل بکشانم روبروی دلتنگم بنشینی غم این دل تو به نزدیک ببینی

با ما سر ناسازگاری داری در این سینه چون صد یادگاری دار خسته دل شده زلزله طولانی با ما به ازین باش که باخلق جهانی