من اون مرد سیه بخت زمونم

اسیر دربدر بی آشیونم

برای من همه زندونه دنیا

منم تنهاترین تنهای تنها

دل من خون شد از دست دورنگی

زمونه پر شد از دلهای سنگی

منو شبهای بی فردا همیشه

آب دریا قدِ اشکام نمیشه

دل این زندگی آتیش بگیره

همیشه با دلم بازیش میگیره

چراغ خونه من سوت و کوره

چرا راه منو اون خیلی دوره

دل من خون شد از دست دورنگی

زمونه پر شد از دلهای سنگی

منو شبهای بی فردا همیشه

آب دریا قد اشکام نمیشه

دو دست من به هر در میزنه در

بیاد تو دلم پر میزنه در

دلم از دست نامردی سیاهه

تو این شهر سینه ها شهر گناهه

وداع تلخمو یادم نمیره

همین شبها دل تنهام میمیره