آدم خیلی حقیره، بازیچهء تقدیره

پل بین دو مرگه، مرگی که ناگزیره

حتی خود تولد آغاز راه مرگه

حدیث عمر و آدم حدیث باد و برگه

آغاز یک سفر بود وقتی به هم رسیدیم

با هر نفس هزار بار به سوی مرگ دویدیم

تو این قمار کوتاه نبرده هستی باختیم

تا خنده رو ببینیم از گریه آینه ساختیم

آدم خیلی حقیره بازیچهء تقدیره

پل بین دو مرگه مرگی که ناگزیره

فرصت همین امروزه برای عاشق بودن

فردا می پرسیم از هم غریبه ای یا دشمن

ای آشنای امروز حرف منو باور کن

فردا غریبه هستی امروزو با من سرکن

تولد هر قصه یه جادهء کوتاهه

اول و آخر مرگه بودن میون راهه

اگر چه عاجزانه تسلیم سر نوشتیم

با هم بیا بمیریم شاید یه روز برگشتیم

آدم خیلی حقیره بازیچه ی تقدیره

پل بین دو مرگه مرگی که ناگزیره