تو را هرگز نمی بخشم تو تنها عشق من بودی

بیــــاد آور زمانــــــــی را که گرم سوختـــن بودی

سرابی بودی و از چشمه فارغ چشمـــه ات پنداشتم روزی

طبیبی بودی و بــذر وفـــــا را در سینه ات میکاشتم روزی

مرا دیوانه باید گفت میدانم مرا دیوانه باید گفت

تو ای تنها امید من توای تنها پناه من

تویی تنها در این دنیا امید گاه گاه من

صدایم کن زتنهایی رهایم کن توای تنها پناه من

صدایم کن زتنهایی رهایم کن

تو را هرگز نمی بخشم تو تنها عشق من بودی

بیــــاد آور زمانــــــــی را که گـــرم سوختن بودی