دیگه خیلی دیره نگو نه
کلمه ای نمیاد رو زبونم
بیرونم، تو رو میکُشه و درونم
آخ امان از درونم
گمونم همونم فقط گستاخ ترم
همون شاگردیم که پی استاد نرفت
شمشیر رو واسش از رو میبندن
با آدمهای قرون وسطاست طرف
ولی اون هنوز سر پاست
خودش خوب بازی کرد و باخت سر تاس
استخون لا زخمه و نر و لاس
زنبیل گذاشته سالها تو صف شانس
ولی دست خالی تر هر دفعه برگشت
رو به جلو میره البته برعکس
عرصه که میشه هر دفعه تنگ تر
پُر تر میشه این دفتر صد برگ
دکترم میگه پُر کمبود و گله ام
میگه راهی نداره درمون دلم
میگه اگه بخوام همین فرمون رو برم
میگم بقیه ش رو نگو نذار دست روی دلم
خستم از بس رقصیدم با هر ساز دورم
تیمساری ام که سرباز شدم
من میخواستم نسلم پرواز کنن
اما نشد حتی برای خودم دری باز کنم
چون نداشتم مثل موسی عصا
نذاشتن این دوستا حواس
کاش میشد برم مثل روسها فضا
وقتی همه شبها تلخن و روزها عزاست
بهتره دیگه با هم نمونیم
میگی عوض شدم قلبی و زبونی
من همونم سوال اینه تو هم همونی ؟
همونی که پات رفت همه جوونیم
اونا فقط میخوان، خرابم کنن
اونا فقط میخوان، حواس پرت کنن
اونا فقط میخوان، تلاش کم کنم
اونا فقط میخوان، شبهامم سرد شن
من از خودم، فرار کردم
من خودم رو، جواب کردم
حرفها رو دور گردنم
خیلی وقته که طناب کردن
اما نمی ذارم من این بار هم
ادامه میدم به همین کارم
این یه ماراتنه، تو پاهام گمه
رگه هایی که رنگ خستگی دارن
هنوز حق داشت ولی اون رو کسی خورده
داشته هاش رو داد رفت
از باخته هاش کمی بُرده
بهش نگی بزدل
دلش دریایِ بسی گنده
توی ساحلشم پُر ماهیه ولی مُرده
مد بود دریا و موج زد پاش
من اون دوستی که یه عمری دشمن داشت
رو دیوار مونده هنوز من مشتم جاش
یه بار هم تو پشتم باش
نه، بیهوده بوده من تلاشم
تو هنوز به فکر بدنه قفسی و من
از الآن نگران کفتراشم
لال نباش تا کرها شوکه شن
اونها که حال میدن اما چرتکه تش
پیداشون میشه وقتی سرها خورد به سنگ
اما این بار نهایتا سلام مخلصم
چیه نداره این حرفا جواب
بپرس مگه نداشت خبر از ماجرا
چی شد نموند واسه اسبا سوار ؟
چی شد نموند واسه فصل ها بهار
میدونم ریشه دووندی که تو سر کاری
میدونی ریشه داره تو چه نوع رفتاری ؟
میبینی اینجا همه چی به ریشه تهش میرسه
کافیه از تهش ه رو برداری
رفتنیم من رفتنیم
پی صفی باش که تووش من اولیم
سرد تر از یه شب بهمنیم
من ابریشم اونا گوش مخملین
چیه، میخوای انکارم کنی؟
حتی اگه دو اخطارم کنی
چند بار نمیتونی اخراجم کنی
پس بخشش لازم نیست اعدامم کنید
اونا فقط میخوان، خرابم کنن
اونا فقط میخوان، حواس پرت کنن
اونا فقط میخوان، تلاش کم کنم
اونا فقط میخوان، شبهامم سرد شن
من از خودم، فرار کردم
من خودم رو، جواب کردم
حرفها رو دور گردنم
خیلی وقته که طناب کردن
اما نمی ذارم من این بار هم
ادامه میدم به همین کارم
این یه ماراتنه، تو پاهام گمه
رگه هایی که رنگ خستگی دارن