با توام تویی که داری منو از یاد میبری چرا آدمو به سمتی که نمیخواد میبری

اگه زندگیت شیرین شده به من مدیونی کوه کندم ولی خب زدی به نام دیگری

مثل ما مثل مرداب و روز جاریه ما چیکار به کار هم داریم بحث چرا چه کاریه

اسب گاری هر چقدر تند بره اسب گاریه قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری

من به خشکی زدمو جزیره پیدا کردم از همین جزیره طوفان و تماشا کردم

من یه عمره رفتمو پشت به دریا کردم تو هنوزم تو سراب قبلنات شناوری

به سواره بودن عادت داری اما دیره این قطاری هیچ جا نمیره این مسافر پیره

انتظار کشیدنت بیخوده بی تاثیره ایستگاه آخر و رد کردی اما بی خبری

اگه شعرامو تو گفتی که حلالت باشه اگه شاعری که باید خوش به حالت باشه

حالا که هیچکی نمونده پر و بالت باشه حالا دوست دارم بدونم شعرامو چند میخری

این نقش و نگار خشک .. بخشیست که پایه اش خراب است

بشتاب به سوی کوه معنی تا مرکب عمر در شتاب است

چند از پی جمع کردن ..بر گردنت از طمع طناب است

دوران جهان چو موج دریاست در پی تن آدمی حباب است