به دلتنگی مریم و آمنه به دلشوره ی هاجر و آسیه

تو محکمترن آیه هستی ولی

دلت همون قدر احساسیه

ولی خم به ابرو نیاوردی و نگاهت پر از شوق شیداییه

شنیدن که گفتم ندارم غمی

که ما هر چه دیدیم زیباییه

برای چشات یادگاری گذاشت چشای پر از بغض و مبهوتشو

چقد سخته حالا ببینه خودت

روی شونه ی شهر تابوتشو

حالا مثه روزای اول هنوز پر از اشتیاق و پر از خواهشی

آخر بعد اون خنده ی آخرت قسم

خورده بودی که همراه بشی

به دل بیقراری شبهای تو باید هر کسی خوابه بیدار هش

بیا خطبه ی شامو تکرار کن

کمک کن که این جاده هموار شه

برای چشات یادگاری گذاشت چشای پر از بغض و مبهوتشو

چقد سخته حالا ببینه خودت

روی شونه ی شهر تابوتشو

حالا مثه روزای اول هنوز پر از اشتیاق و پر از خواهشی

آخر بعد اون خنده ی آخرت قسم

خورده بودی که همراه بشی